Bekeerd

Michael Jackson is bekeerd tot de islam. Niet dat dat nu zo erg is, alleen begrijp ik de zin er niet van dat iemand dan ook direct maar van naam moet veranderen. Michael wil tegenwoordig namelijk Mikaeel genoemd worden, wat me toch verdomd lastig lijkt voor vrienden kennissen en voornamelijk voor de ouderen onder hen voor de nodige verwarring kan leiden. Gelukkig spreek je het hetzelfde uit. Denk ik. Mikaeel was er zelf in ieder geval erg gelukkig mee; hij heeft het naar het schijnt uitbundig gevierd met Yousef Islam. Dat was vroeger Cat Stevens.
Volgt u mij nog? Ik volg het namelijk al tijden niet meer. Ik hoop wel dat God, Allah en alle andere goden het allemaal wél volgen, want het idee is natuurlijk vreselijk geestig. Ik geloof namelijk niet dat er ook maar een god is die het uitmaakt hoe een mens heet, zo lang het geld maar binnen blijft komen. Volgens mij maakt het namelijk niet uit of Mikaeel of Michael in God of Allah gelooft, zolang hij maar gelooft. Dat lijkt me immers het belangrijkste aan het hele verhaal. Anderzijds vraag ik me wel af of Jezus bij een eventuele bekering omgedoopt wordt naar Mohammed. Dat zou weer een hoop verhitte discussies schelen.

Was getekend,
(vooralsnog) Ralph Plug

Kwartje

Het gebeurt gelukkig niet dagelijks, maar zo af en toe maak ik nog wel eens gebruik van het openbaar vervoer bij het reizen naar mijn werk en terug. Met het oog op het milieu en het fileprobleem (hoewel, er gáán geluiden dat mevrouw Verdonk die laatste kwestie binnenkort gaat oplossen) ben ik namelijk persoonlijk een groot voorstander van carpoolen. Daarnaast heb ik geen rijbewijs.
Ik ben niet gek op het openbaar vervoer. Bussen rijden met regelmaat te vroeg of te laat, de aansluiting met de trein wordt niet gehaald en zo af en toe snijdt de Nederlandse Spoorwegen nog wel eens een treintje weg, met als gevolg dat de trein zo volgepakt zit dat ik nog wel eens op mijn treinkaartje wil kijken of ik niet per ongeluk toch een enkeltje Auschwitz heb gekocht. Alhoewel, zo'n vergelijk is natuurlijk niet grappig en zeer kwetsend voor bepaalde partijen. Deze treinen zitten voller.
Terwijl ik van het de stationshal naar de bushaltes liep werd ik aangesproken, of misschien eerder aangehouden, door een dakloze. Ik weiger resoluut dit soort mensen zwervers te noemen; voor hetzelfde geld zijn ze dag in, dag uit op dezelfde locatie gestationeerd. De beste man vroeg me om een kwartje voor de bus. In zo'n geval kun je vier dingen doen:

a) Niets geven
b) Een totaalbedrag van 25 eurocent overhandigen
c) Omrekenen, afronden en 8,8 eurocent geven
d) Uitleggen dat we in Nederland geen kwartjes meer hebben

Ik koos voor de eerste optie. Ik weiger namelijk ook resoluut te geloven in dakloosheid of het zwerversbestaan. Natuurlijk, zigeuners zwerven van oudsher ook, maar die doen dat uit eigen vrije wil. In Nederland zou het namelijk niet mogelijk moeten zijn dat een geregistreerd staatsburger in armoede en zonder onderdak op straat leeft. Ongeregistreerde inwoners zijn een ander verhaal, tenzij het politieke vluchtelingen betreft, maar anders zou ik het ook niet weten.
Ik heb het de beste man dan ook geprobeerd uit te laten leggen waarom hij op straat leefde, maar een coherent antwoord heb ik er niet uit weten te krijgen. Iets met het Oostblok, geloof ik. Geen idee. Ik heb hem vijftig cent gegeven en de bus gemist.